Dünya Sıralaması Belli Oldu! İş-Yaşam Endeksinde Sonuncuyuz
OECD tarafından yapılan araştırmaya göre Türkiye’deki çalışanlar kendilerine zaman ayıramıyor. Daha İyi Yaşam Endeksinde Sonuncuyuz. Dünyanın çeşitli yerlerinden ülkeler değerlendirmeye alındı.
Türkiye’deki Çalışanlar İş-Yaşam Dengesini Kuramıyor
Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı (OECD) tarafından daha iyi yaşam endeksi açıklandı. Asya, Afrika, Amerika ve Avrupa’dan tam 40 ülke üzerinde çalışma yapıldı. Çalışanların iş yaşam dengesi kurup kuramadıkları incelendi. Çalışanların ne kadar süre çalıştığı ve kendi kişisel bakımları ile özel hayat aktiviteleri için ne kadar zaman ayırdığı incelendi.
Sonuçlar 10 puan üzerinden değerlendirildi ve 9,5 puan ile Hollanda birinci oldu. Sıralamayı İtalya ve Danimarka takip etti. Türkiye 3,1 puan ile 40 ülke arasında 38. Sırada yer aldı. Kolombiya ve Meksika ise Türkiye’nin arkasında yer aldı. Avrupa ülkeleri arasında ise sonuncu olduk.
Sonuçlar gösterdi ki ülkelerin gelişmişlik seviyeleri ile çalışma koşulları uyum göstermektedir. Gelişmiş ülkelerde daha iyi yaşam endeksi yüksekken, gelişmemiş ülkelerde bu endeks oldukça düşüktür. Gelişmekte olan ülkeler arasında yer alan Türkiye, gelişmemiş ülkelerin arasında yer almıştır.
Çalışanlara Değer Verilmiyor
Türkiye’deki çalışanların üçte biri haftada 50 saatten fazla çalışmaktadır. Bu durum yasalara da aykırıdır. İş kanununa göre haftalık çalışma süresi 45 saati geçemez. Ancak maalesef ülkemizdeki çalışanlar bir de ek iş yapmak durumunda kalıyorlar. Türkiye’deki çalışanlar uyku da dahil olmak üzere günde 14.8 saati kendileri için harcamaktadır. Bu süre daha iyi yaşam için yeterli değildir. OECD bu konuda ortalama süre olarak 15 saati belirlemiştir. Türkiye bu sınırın altında kalarak listenin sonlarında yerini aldı.
İş yaşam dengesi sağlanmadığı için çalışanlar mutsuz oluyor ve iş verimleri de düşüyor. Mutlu insanların oranı yıldan yıla düşmektedir. Mutsuz olan çalışan daha az üretken oluyor ve ülke ekonomisi mutsuz çalışanlardan ötürü 60 milyar zarara uğruyor.
Çalışanlar, işverenler tarafından sadece işgücü olarak görülmekten dolayı mutsuz oluyor. İnsan olarak değer görmek istiyorlar. Çalışan zaruri hallerde bile izin almakta zorlanıyor. İşlerin aksaması işveren tarafından öncelikli tutuluyor.
Çalışanlar yetkinliklerine uygun olan işlerde çalışmak istiyor. Böylece bulundukları pozisyonlarda daha verimli ve mutlu olabileceklerdir.
HABERE YORUM KAT
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.